„Proste równoległe” - książka Agaty Romaniuk

Mierzy w calach francuskich. Najpierw po przekątnej. Potem każdy palec osobno: pięć razy i znowu pięć. Prawa, wiadomo, jest większa. Lewa mniejsza. Zapisuje w zeszycie dwa rozmiary: sześć i trzy czwarte, sześć i pół. Dłonie Wandy są drobne, obleczone w cienką, papierową skórę, która wygląda, jakby miała zaraz pęknąć. Są nadmiernie ruchliwie, nawet gdy nie gra. Ostro tną powietrze i trudno je uspokoić do zdjęcia miary. Rękawicznik przytrzymuje łokieć klientki na aksamitnej poduszce.

– Widzi pani, szew pójdzie tak po skosie, bo inaczej pani ręki nie zegnie. A jakby to pani zapinała? I tak będzie ciężko założyć. Trzeba koniecznie talkiem sypać. Będzie pani sypać? – pyta, a Wanda przytakuje milcząco.

Wybierają skórę. Najlepsza wydaje się cielęca, czarna, licowana. Jest jej tyle akurat, ile potrzeba na wykrój. Stary rzemieślnik uważnie rysuje kredą ślad dłoni Wandy.

– Dobra skóra, z Czech – mruczy. – Tak już u nas nie garbują. Odbiór za trzy dni. Będzie w sam raz, prawda? Zdąży się?

We wtorek Wanda wchodzi do dusznej, zagraconej pracowni kaletniczej. Rękawiczki są zapakowane w szary papier. Odwinięte leżą jak dwie martwe, zastygłe wrony. Rękawicznik rozbija palce drewnianym kołkiem. Układa łokieć Wandy na poduszeczce i naciąga skórę. Pasują.

Fragment książki „Proste równoległe”, Agata Romaniuk

Sięgamy po kolejną powieść, która w ostatnim czasie doczekała się wartej uwagi adaptacji audiobookowej. „Proste równoległe” Agaty Romaniuk w wersji papierowej ukazały się pod koniec kwietnia, a od kilku dni można cieszyć ucho audiobookiem.

Marta Rychter, młoda, utalentowana skrzypaczka, rozglądająca się po świecie za własną drogą. Wanda Krajewska, wirtuozka, żywa legenda, wplątana w sieć plotek, skandali i pomówień. Te dwie kobiety łączy relacja uczennicy i mistrzyni. Agata Romaniuk opisuje ją na tle polskiej rzeczywistości schyłku PRL i czasów przemian ustrojowych.

To bezwątpienia powieść wyróżniająca się wśród propozycji polskich autorek i autorów, wydanych w ostatnim czasie. Piękny, naturalny, ale staranny język, obrazowa narracja, płynąca harmonijnie, bohaterki z krwi i kości, którym się wierzy, które fascynują i które przyciągają. W wersji audiobookowej świetnej interpretacji lektorki towarzyszą od czasu do czasu muzyczne fragmenty, a dla osób czytających wersję papierową wydawca przygotował playlistę na Spotify z utworami skrzypcowymi. To dodatkowy „smaczek” tej lektury.

Książka „Proste równoległe” Agaty Romaniuk w wersji drukowanej, jak i w wersji audio ukazała się nakładem wydawnictwa Agora. Udaną interpretację lektorską przygotowała Maria Dębska.