„Dom ojców” - książka Andrzeja Muszyńskiego

Czasem mi się wydaje, że za tą górą, prócz pól, coś jest. Porasta ją las zwany Judlem. Wieje zza niego cieplejszy wiatr i topi śnieg, którego resztki czepiają się jeszcze gałęzi. Przyjemnie przykładać ucho do zbocza jak do cudzego ciała i nasłuchiwać. Minęła pierwsza w nocy i czuję, jakbym patrzył na świat w negliżu. Jest to czarne, pociągające ciało.

O tej porze wspominam dzień, kiedy przyjechałem tu drugi raz. Szukałem tego miejsca ćwierć wieku, odkąd zobaczyłem je jako dziecko. Nie potrafiłem znaleźć go na mapie, wciąż się wymykało, jakby było snem. W końcu odpuściłem. Wybierając kawałek ziemi, na którym mógłbym zbudować dom, jeździłem pomiędzy Krakowem a Olkuszem oglądać działki z ogłoszeń. Jedna leżała na skalistym zboczu niedaleko Zawady. Wjechałem stromą drogą od kościoła w Racławicach pod cmentarz i otworzył się widok na kolejną dolinę. Zobaczyłem długie urwisko i zatrzymałem samochód. Tak. To była ta skała. Po dwudziestu pięciu latach. Uwieszona nad paroma domami, żółta i postrzępiona. Nawet nie wiedziałem, jak się nazywa. Zjechałem do doliny i od razu skręciłem do jej podnóża.

Fragment książki „Dom ojców”, Andrzej Muszyński

W dzisiejszej odsłonie cyklu literackich poleceń sięgamy po książkę reportażysty i prozaika Andrzeja Muszyńskiego. Do rąk czytelników trafiła ostatnio najnowsza jego publikacja pod tytułem „Dom ojców”. 

To opowieść zakorzeniona, wrośnięta w ziemię, z niej zrodzona. Lektura wyzwala z jednej strony pokłady melancholii i poetyzjącej prostą rzeczywistość refleksji, z drugiej budzi dociekliwość, ciekawość badacza i odkrywcy przeszłości. To dzięki temu, że na kartach książki autor łączy gatunki: osobistą prozę autobiograficzną z reportażem, skoncentrowanym na najodleglejszej historii mieszkańców skrawka świata, uznanego przez niego za swój. 

Proza ta udowadnia, jaką wagę mają słowa i narracja, jak świat kształtuje się przez to, że o nim opowiadamy, przywołujemy jego przeszłość, utrwalamy w opowieści zdarzenia. Świetna książka, stworzona do powolnego odkrywania kolejnych jej warstw, napisana z dbałością o słowo i jakąś trudną do uchwycenia nutą niezwykłości. 

Książka „Dom ojców” Andrzeja Muszyńskiego ukazała się nakładem Wydawnictwa Czarne